वर्ष २०१६ सरताना.....

ट्रेन मध्ये अचानक आलेली चक्कर....सतत अस्वस्थ वाटणं...शाळेत प्रजासत्ताक दिनाला प्रमुख पाहुणे म्हणून बोलावल्यावर .. इतकं कौतुक होत असतानाही आनंद न वाटता उलट रडायला आलं.. 2016 सुरु झालं .... आणि एका मागून एक  विपरीत गोष्टी झाल्या...आणि जाणवलं... आयुष्य ट्रॅक वर राहिलेलं नाही.... गडबड होतेय..... नकारात्मक विचार भोवती येतात..पटकन डोळ्यात पाणी येत.. लोकांची भीती वाटत होती..विश्वास ठेवता येत नाही....गुदमरायला होत होत..पण मार्ग सापडत नव्हता...... डोक्यात विचारांची वारूळ....

  जवळचे सांगत होते  Councillor ला एकदा भेट पण मनाची तयारी नव्हती की आपल्याला Professional मदतीची गरज आहे!

शेवटी नाकात पाणी जातंय असं वाटू लागलं आणि मार्च मध्ये Councillor कडे गेले... दररोज दीड तास सेशन सुरु झाले...बोलायला सुरुवात केली.... लोक आपल्या पुढे जात आहेत ... आपण मागे पडत चाललोय ही भीती... इतरांसाठी काही गोष्टी पटकन easily होतात..आणि आपल्याला ती एक गोष्ट धड जमत नाही... आपण Failure आहोत... करियर आणि खासगी आयुष्यात दोन्हीकडे failure आहोत... सगळं हातातून निसटून जातंय.... Councillor शांतपणे ऐकून घ्यायचा... आयुष्यात घडलेले प्रसंग....तेव्हा काय वाटलं.. आता काय वाटत... प्रश्न विचारायचा..

 कधी कधी दीड तास नुसता रडण्याचा कार्यक्रम सुरु होता...

  स्वतः मध्ये असलेले न्यूनगंड , मनाची तयारी नसताना अचानक गमावलेले लोक... Heal न होता राहिलेल्या जखमा.... self respect वर झालेले आघात... अनेक गोष्टी... सगळ्या insecurities..... Councillor ने एक एक प्रश्न सोडवला.... डोक्यात उडालेला गोंधळ दूर केला.....शांत बसून नुसतं श्वास घ्यायला शिकवलं... आपण करत असलेल्या कामाला कोणाच्या Certificate ची गरज नाही समजवल.... नाती संपतात दरवेळी Closure मिळत नाही... Its ok....दुसऱ्यांच्या नजरेतून स्वतःला पाहणं थांबव.... दुनिया गेली खड्ड्यात.... तुला जे हवं ते कर... हवं तसं कर... सगळे वाईट नसतात.... विश्वास ठेवायला शिक... अशा अनेक गोष्टी शिकवल्या.... महत्वाचं म्हणजे स्वतःचा आदर कर... तुम्ही काय काम करता ,कोणत्या पदावर आहात याने काडीचा फरक पडत नाही... तुमचं कर्तृत्व याने ठरत नाही....आदर आणि प्रेम हे तुम्ही कोणत्या पदावर आणि काम करता यावर अवलंबून नसतं.. कोणी आयुष्यात पुढे गेल असं नसत... प्रत्येकाचा वेग असतो.. प्रत्येकच Destination वेगळं असत... स्वतःचा वेळ घे.... हवे तस चालत रहा... वाटलं तर बसून रहा... यात चुकीचं नाही....पण हा प्रवास enjoy कर....तुला जे हवं तेच कर.... 

ज्या अंधाऱ्या खोलीत मी इतकी वर्षे लपून होते..त्या खोलीतून Councillor ने बाहेर काढलं.. मस्त सूर्यप्रकाशात उभं केलं.. माणूस म्हणून आपण स्पेशल आहोत... सुंदर आहोत हे फील करायला शिकवलं....

.. ठरवून नवीन नवीन मित्र मैत्रिणी भेटायला लागले..अशांना ज्यांना मी कुठे काम करते... काय करते याच्याशी देणं घेणं नाही... नुसत्या गप्पा मारल्या... वाह्यात गप्पा..मोकळेपणाने हसायला लागले.....जिथे लोक ठरवून त्रास देत आहेत हे दिसलं त्यांना स्वतःच्या परिघात येऊ न देता लांब राहणं शिकले...

 अनेक वर्षांपासूनची इच्छा होती कैलास मानसरोवर यात्रा करण्याची...यावर्षी यात्रा केली.. त्या अवाढव्य कैलास समोर उभं असताना आयुष्य आपल्यासाठी घडत नाही ही भावना संपली...  आणि आपण मागे पडलोय असं वाटणं थांबलं... आपण  track वर आहोत आणि पुढे आहोत हा आत्मविश्वास मिळाला..

खूप खूप छोट्या गोष्टी बदलल्या... इतकी वर्षे नुसते काळ्या रंगाचे कपडे घालायचे.. यावर्षी ठरवून दुसरे रंग घालायला शिकले...

ठरवून साडी विकत घेतली स्वतःसाठी... नटायला शिकले... स्वतःचे खूप फोटो काढले... वेळेत जेवायला शिकले... त्रास देणारा  विचार करणं बंद केलं... काय बरोबर काय चूक लेबल लावणं बंद केलं.... टीव्ही पाहणं बंद केलं... जे आवडत नाही ते मनाविरुद्ध करणं सोडलं... स्वतःला वेळ द्यायला शिकले...

   अजून ही मधून मधून धडपडायला होत...पण प्रवास सुरु आहे.... या एका वर्षात खूपदा पडले,खरचटलं.. पण  नव्याने चालताना पळताना छान वाटतंय...

मैत्रिणीने छान वाक्य सांगितल... तू  विचार करण्यापेक्षा फील कर... You dont let things to happen to You.... प्रवाहाबरोबर वाहायला शिक.... सोड स्वतःला.. घट्ट पकडून ठेऊ नकोस.... 2016 संपता संपता हा धडा पण गिरवायला सुरुवात केली  आहे..... 2016 वर्षात  तर मी अजून तिथेच आहे.. पण मानसिकदृष्ट्या खूप पुढे आले.... हे वर्ष न मागता खूप काही देऊन गेलं... नव्याने स्वतःची  ओळख करून दिली...आपण असे ही आहोत...आपल्याला असंही वाटू शकते हे स्वीकारलं...2016 मध्ये Learning Driverच  license मिळालेलं आहे...2017 मध्ये Expert Driver बनली असेन अशी अपेक्षा!

Thank you 2016 for everything....

You are the most important Year Happend to me....